Sociaal welzijnszorg welzijnsbeleid Vlaanderen Maatschappelijk werk 

Wie zich op het terrein van welzijn begeeft, als klant of als hulpverlener, ziet al gauw door het bos de bomen niet meer. Daar heeft ex-minister van Welzijn, Gezondheid, Gelijke Kansen en Ontwikkelingssamenwerking Mieke Vogels getracht aan te verhelpen. Het welzijnsbeleid in Vlaanderen is een degelijk overzichtsboek geworden, dat systematisch de grote domeinen van gehandicaptenbeleid, jeugdbijstand en gezinsbeleid behandelt, met vooraf een inleidend hoofdstuk over de grote uitdagingen van het welzijnsbeleid en een afsluiter over armoede in Vlaanderen en welzijnsbeleid vandaag. Vlaanderen mag er trots op zijn een goed uitgebouwde verzorgingsstaat te zijn, die het welzijn van al haar burgers beoogt. In de loop van de jaren zijn er uiteraard [lees meer] grote wijzigingen gebeurd. Eén ervan is dat, sinds de jaren '80, de meeste welzijnsmateries de bevoegdheid geworden zijn van de gemeenschappen. Andere evoluties zijn: de trend van het informele naar het formele en professionele circuit, van particulier naar openbare en gemengde zorgsectoren, van exclusie over regulering naar inclusie, van het curatieve naar de preventie, van de focus op de instelling naar het individu, met zorgmodules en trajectbegeleiding, van residentiële opvang naar mengvormen van ambulante en thuiszorg, van centralisering naar decentralisering, van de onmondige naar de mondige klant en dito zelfhulporganisaties. Telkens wordt de regelgeving in het kort toegelicht, maar zonder lange beleidsteksten of decreten. Ook met het ondersteunend wetenschappelijk onderzoek wordt zuinig omgesprongen, wat de lectuur vlotter maakt, maar tegelijkertijd het ontbreken van een bibliografie doet betreuren, meer bepaald gezien het feit dat dit boek gepresenteerd wordt als een handboek, geschikt voor het onderwijs. [Monika Triest]
Copyright (c) Vlabin-VBC2005Bron: http://www.deleeswolf.be