verstaan begrijpen 

Dit boek begint met een prachtige bespiegeling over de kunst van het luisteren. De hoofdstukken één tot en met vier behandelen thema's over zingeving en een model waarmee je de zin van jezelf maar ook die van anderen kunt opsporen. Dit model ontwikkelt de auteur aan de hand van drie menselijke behoeften (erkenning, veiligheid en vervoering), die zich tot elkaar verhouden als de onderdelen van een mobile. Dit eerste deel is niet onaardig geschreven, maar is toch ook té uitgebreid. Allerlei uitweidingen en definities van algemeen gekende psychologische begrippen maken deze hoofdstukken tot een iets te lange aanloop voor het eigenlijke onderwerp: de zin begrijpen van mensen met een verstandelijke handicap. In hoofdstuk vijf wordt dieper [lees meer] ingegaan op het begrijpen van zin, waarbij gesteld wordt dat de beleving van zin gekoppeld is aan het niveau van ontwikkeling. De auteur schetst (té) uitvoerig de verstandelijke, lichamelijke, sociale en emotionele ontwikkeling in het algemeen; en trekt vanuit deze algemene vaststellingen besluiten voor verstandelijk gehandicapten. Hoofdstuk zes behandelt de zin in relatie tot de levensgeschiedenis. De visie en de benadering van gehandicapten vinden hun basis in de cultuur en dit beïnvloedt het individuele levensverhaal. Een dergelijke visie werkt ook door op het intrapsychische, de verwerking van markante gebeurtenissen en de verhouding tussen de emotionele behoeften. Ten slotte wordt het levensverhaal ondergebracht in een hermeneutische cirkel. In die cirkel worden dan "de ontwikkelingen en de levensgeschiedenis met elkaar in verband gebracht zodat inzichtelijk kan worden hoe deze factoren elkaar beïnvloeden bij de beleving van zin." In een laatste hoofdstuk wordt getoond hoe alle aspecten geordend kunnen worden in een zevendelig stappenplan.

Het voortdurend herhalen van dezelfde dingen is vervelend. Het boek kan een belangrijke bijdrage kan leveren tot het begrijpen van zin bij verstandelijk gehandicapten, maar een uitwerking als essay zou misschien zinvoller geweest zijn. Op die manier zouden gedachten over o.m. de behoefte aan erkenning, veiligheid en vervoering, en hun vervormingen kernachtiger worden verwoord. Rest de vraag of het model niet té reducerend werkt om de persoon met een handicap echt te kunnen vatten. Het persoonlijk toekomstplan lijkt in ieder geval omvattender en frisser. De literatuuropgave beperkt zich tot vier weinig relevante titels, wat pover is. [Karlo Keersmaekers]
Copyright (c) Vlabin-VBC2006Bron: http://www.deleeswolf.be